منظور از حریم خصوصی کاربران در اینترنت حفاظت از اطلاعات شخصی، مالی و اعتباری آن ها می باشد، که این موضوع را به خوبی در هنگام خرید از یک فروشگاه اینترنتی می توان مشاهده کرد. معمولا اکثر سایت های پویایی که در تعامل بین کاربران و فضای مجازی شکل گرفته است، شامل این قانون می شوند. حریم خصوصی کاربران در هنگام ثبت نام در فروشگاه های اینترنتی معتبر بر اساس قانون تجارت الکترونیک می باشد، تا صورتحساب خرید برای آن ها ارسال شود، که شامل اطلاعات تماس و آدرس افراد می باشد، اما در هنگام خرید های سازمانی که مشتریان حقوقی در خواست می کنند باید کد اقتصادی و شناسه ملی را نیز درج نمود. این سایت ها باید بتوانند اطلاعات خصوصی و محرمانه کاربران را که در هنگام ثبت نام در پایگاه داده خود ذخیره کرده اند، را به خوبی حفظ کنند، و مانع دسترسی های غیر مجاز به این اطلاعات شوند، که در غیر این صورت پلیس امنیت اطلاعات مانع ادامه فعالیت این فروشگاه ها می شود. البته بخشی از حفاظت اطلاعات و حریم خصوصی کاربران نیز به عهده خودشان می باشد. یعنی کاربران باید اطلاعات مستند خود را همچون گذرواژه و نام کاربری را به خوبی در ذهن خود نگه دارند و آن را برای دیگران فاش نکند، تا بتوان از اطلاعات و حریم خصوصی کاربران در فضای مجازی به خوبی حراست نمود.
حفظ حریم خصوصی کاربران در صنعت پایپ
معمولا برای بالا بردن ضریب امنیتی در حریم خصوصی کاربران در هنگام ثبت نام در سایت های اجتماعی، خدماتی و یا فروشگاهی از یک ایمیل و یا شماره تماس برای بررسی وضعیت حساب کاربری افراد استفاده می شود تا در صورت مشکوک شدن به ورود افراد غیر مجاز با ارسال یک پیامک و یا ایمیل که حاوی یک عدد امنیتی می باشد، هویت کاربران را دوباره احراز نماید، که این تکنیک را در سرویس جیمیل به خوبی می توان مشاهده کرد. یکی دیگر از مزایای این روش مربوط به زمان هایی می شود که کاربران اطلاعات ورودی خود را نظیر نام کاربری و گذرواژه را فراموش کرده اند، در این صورت هم اطلاعات جدید کاربران از طریق شماره تمای و یا ایمیل آن ها از طرف سرویس مورد نظر ارائه می شود. ضریب امنیتی حریم خصوصی کاربران در سایت های مختلف متفاوت است، برای مثال معمولا در اینترنت بانک ها، سایت های دولتی و مالی و اعتباری شاخص امنیت بسیار بالا تر می باشد.